Wielokrotnie zadawano mi pytanie „co ty byś zrobił w takiej sytuacji?”. Ciężko na to odpowiedzieć. Jedni zabarykadowaliby się w domu, czekając na ratunek. Inni postawili by wszystko, na podróż w nieznane. Skąd mamy wiedzieć, która droga jest lepsza? Zapewne Brooks również został o to spytany
Kolejny remake klasyki zombie z 1968 roku Georga A. Romero. Nowa fabuła, podobni bohaterowie i to samo zagrożenie…
Cały czas wydawało mi się, że temperatura z minuty na minutę jest coraz wyższa. Tego dnia słońce nie znało litości. Miałem ochotę zdjąć z siebie wszystkie rzeczy i podążać dalej bez nich. Pomyśleć, że ledwo 3 godziny temu telepałem się z zimna. Kolejny objaw infekcji
Na Youtube ukazał się filmik, promujący portal iminfected.pl! Zapraszam wszystkich do obejrzenia i przesyłania dalej 😉 Wszystko znajduje się pod tym linkiem : http://www.youtube.com/watch?v=VE5mtCl2ynM
W końcu cały kurz opadł i mogłem normalnie obserwować otaczający mnie teren. Skupiłem swój wzrok i jak się okazało, były to żywe istoty. Najwidoczniej oczyszczali teren, lub czegoś szukali. Nie wyglądali znajomo, więc nie mógł to być nikt z obozu. Widziałem tylko, że to kobieta
Nie mogłem odpędzić się od ich wzroku. Oboje byli wpatrzeni we mnie, niczym w jakiegoś boga, którym nigdy nie byłem i nie będę. Przez krótki moment, wydawało mi się, że spoglądają na moje ramię. Przestraszyłem się, że krew z rany przesiąkła przez ubranie, w końcu
To wspomnienie wraca w snach. Dzień, który miał swoje barwy, wyraźne i ciepłe. Wiele razy modlę się o to by wrócił, lecz gdy otwieram oczy, widzę wszechobecną zagładę. Wszyscy cieszyli się za każdym razem, gdy mogli wyjść na zewnątrz, do ludzi i otaczającego ich
Zapewne większość z was, miała okazję słyszeć już o nowo powstającej Polskiej produkcji, o post-apokaliptycznym świecie pełnym zombie? Ja również. Chcąc dowiedzieć się więcej, postanowiłem porozmawiać o tym z reżyserem i pomysłodawcą serialu – Wiktorem Kiełczykowskim. Opowie nam o tym co było, jest i będzie.
Na środku pokoju pojawiła się wielka kałuża krwi. Nie można było powstrzymać krwawienia. Kula przeszła na wylot, pozostawiając dość paskudną ranę. Twarz Karola była coraz bardziej blada. Na całe szczęście lekarz był już przy nim. Po wielu minutach, w końcu udało się założyć opatrunek.
Z zewnątrz przypominał człowieka, lecz w środku na pewno nim nie był. Zachowaniem upodabniał się do zwierzęcia, dla którego jedynym celem w życiu, było zdobycie pożywienia. W jego oczach widać było mgłę przesłaniającą duszę. Kiedy powoli cofałem się do tyłu, potknąłem się o krawężnik.