Słychać było tylko ciszę. Każdy z nas był wykończony i potrzebował chwili odpoczynku. Siedzieliśmy tak bez słowa, aż oddech stał się spokojniejszy. Miejsce, w którym obecnie się znajdowaliśmy, przypominało zwykłą wiejską chatkę w starym stylu. Prawdopodobnie mieszkał tu myśliwy. Wszędzie na ścianach widniały
Skrzypienie schodów towarzyszyło nam, podczas wchodzenia na górę. Może wtargnęliśmy na czyjeś terytorium i teraz ten ktoś będzie się bronić? Tak czy inaczej mieliśmy broń w gotowości. Kiedy dotarliśmy na szczyt, naszym oczom ukazały się drzwi po obu stronach. Te po prawej były
Oba ciała leżały teraz na ziemi. Jedno z nich należało do Krzyśka a drugie… no właśnie, kim lub czym było to coś, co przyczyniło się do kolejnych cierpień Angie? Na kształt przypominało człowieka, ale nie mogło nim być. Zwykły człowiek nie jest w stanie
Mrok wypełniający pokój, budził we mnie strach. W powietrzu nadal wisiał smród, należący do martwego stwora. Jedna część mnie, chciała poznać wnętrze pomieszczenia. Druga natomiast nalegała, by wybiec stąd i schować się wraz z dziećmi na dole. Postanowiłem zostać. Wszystkie okna w środku
– Angie! Angie! Spójrz co znalazłam! – Nie to ja znalazłem! Krzyk dzieciaków słychać było nawet na górze. Pierwszy raz odkąd je spotkaliśmy, usłyszałem ekscytację w ich głosach. Przez tą całą sytuację, prawie o nich zapomniałem. Angie rzuciła książkę, którą trzymała
Przeklęte trupy jednak nas odnalazły. Prawdopodobnie krzyki dzieci ich tu przywlekły. Mimo iż poruszają się powolnie, słuch mają dobry niczym sokoły. Stojąc w drzwiach łazienki, zdałem sobie sprawę z dwóch rzeczy. Po pierwsze, nie damy rady powstrzymać nadchodzącego zagrożenia. Jest ich zbyt wielu.