Po wydostaniu się z lądu pełnego żywych trupów, Madison, Travis oraz reszta ocalałych trafia na statek „Abigail” należącego do Victora – nieznajomego, który zaoferował pomoc reszcie. Od tego momentu wszystko zaczyna wyglądać lepiej. Duży dystans od lądu oznacza niemal zerowe zagrożenie ze strony zombie. Pojawia się nadzieja na rozpoczęcie normalnego życia. Cudowny sen szybko zmienia się w koszmar. Pomijając innych, którym udało się przetrwać i chcą przywłaszczyć sobie statek, okazuje się, że Victor ma swój własny cel. Wiąże się to z dopłynięciem do Meksyku i opuszczeniem statku, a to dopiero początek czyhających niespodzianek.

Drugi sezon niezbyt dobrze przyjętego serialu będącego spin-offem „The Walking Dead” od AMC to kolejna próba powtórzenia sukcesu swojego pierwowzoru. Po rozprzestrzenieniu się żywych trupów, Madison, Travis oraz ich rodziny próbują przetrwać za wszelką cenę. Początkowo zdobyta nadzieja szybko zamienia się w coraz większą i niebezpieczną przygodę, w której życie można stracić niezwykle łatwo. Czy kontynuowanie serialu było dobrym pomysłem? O dziwo tak!

Cała akcja rozpoczyna się mniej więcej w tym samym momencie, w którym kończy się sezon pierwszy. Zmuszeni do ewakuacji bohaterowie przy użyciu pontonu dostają się na „Abigail”. Mając nadzieję, że koszmar dziejący się na lądzie ich ominie, próbują żyć normalnie. Nic jednak nie trwa wiecznie, a poczucie bezpieczeństwa pęka niczym mydlana bańka. Okazuje się, że głównym zagrożeniem wcale nie są żywe trupy, a inni ocaleni. A z dnia na dzień życie staje się coraz trudniejsze.

Nie ukrywam, że do serialu byłem dość sceptycznie nastawiony. W recenzji sezonu pierwszego, z mojej strony padło mało pochlebnych słów, jednak nie postanowiłem się poddać. Dałem szansę drugiemu sezonowi i szczerze mówiąc bardzo się z tego cieszę. Powolna i nieco mdła akcja się rozwinęła, a więź z bohaterami stała się mocniejsza. Może to za sprawą tego, że sezon drugi miał 15 odcinków, a nie 6 jak poprzedni? Ważne jest to, że serial zyskał w moich oczach i oglądało mi się go naprawdę przyjemnie.

Tak samo jak w przypadku poprzedniego sezonu, tak i tutaj na duży plus zasługuje postać Nicka Clarka. Jego wewnętrzna przemiana oraz sama kreacja bohatera zasługują na pochwałę. To samo tyczy się większości występujących w serialu postaci, które na skutek mających miejsce wydarzeń, zmieniają swoje nastawienie do realnego świata i stają się kimś zupełnie innym. To chyba najmocniejsza strona serialu.

Bardzo podoba mi się tor, którym postanowili podążać twórcy. Postawienie na realizm był dobrym pomysłem. Nie ma tu supermenów i Rambo mogących poskładać hordy zombie za pomocą pistoletu i 6 naboi. Powiewem świeżości jest również fakt, że bohaterowie trafiają do obcego kraju i nie tylko muszą walczyć o przetrwanie, ale również borykać się z takimi problemami jak bariera językowa czy poglądy zupełnie inne niż ich własne. Wrażenie też zrobiła na mnie sceneria, która była naprawdę dopracowana, a także charakteryzacja żywych trupów. Tutaj widać największe podobieństwo z serialem „The Walking Dead”.

W prawdzie druga transza jest zdecydowanie lepsza od pierwszej, jest sporo rzeczy, do których nadal można mieć zastrzeżenia. Akcja co prawda przyspieszyła, ale miejscami zdarzają się momenty nieco rozwlekające się i nie do końca potrzebne. Dziwne jest również to, że apokalipsa trwa krótko, a wszyscy wokół zachowują się tak, jakby trwała ona co najmniej kilka lat. Jasne, że człowiek szybko się uczy, ale żeby aż tak?

Podsumowując, serial wstał z kolan po niezbyt ciekawym sezonie pierwszym i pokazał, że ta historia potrafi zaskoczyć. Fani zombie powinni być miło zaskoczeni zmianą na lepsze (jak ja). Zdecydowanie polecam go wszystkim, a tym, którzy odpuścili sobie „Fear The Wlakgin Dead” po pierwszym sezonie nakłaniam do dania produkcji drugiej szansy.

Moja Ocena: 7/10

Trailer: