Mimo upływu lat, czas nie uleczył ran. 28 Lat Później (2025)
Zmutowany wirus wścieklizny, który zmienił życie na Ziemi.
28 Lat Później (opis): Po globalnej pandemii związanej ze zmutowanym wirusem wścieklizny, niewielka osada ludzi uchowała się na malutkiej wyspie w okolicy Wysp Brytyjskich. Znajdujące się na niej osoby żyją według własnych reguł, a każdy z mieszkańców ma przydzielone zadania. Dwunastoletni chłopiec Spike otrzymuje szansę wyruszenia na swój pierwszy patrol u boku ojca. Razem przedostają się na stały ląd, na którym grasują zarażeni. To wtedy chłopiec poznaje prawdziwy, brutalny świat. Niedługi czas później postanawia wyruszyć w niebezpieczny teren, by odnaleźć tajemniczego człowieka, mogącego uzdrowić jego chorą matkę.
Są filmy, których sequeli, czy wszelkich spin-offów nikt nie oczekuje, a mimo to powstają. Istnieją też produkcje, o których kontynuacji fani marzą od wielu lat, lecz często na próżno. Ostatnimi czasy istnieje trend twórców, związany z powracaniem do wielu uniwersów, które rzekomo nie miały nic więcej do opowiedzenia. Taki los spotkał chociażby cykl Oszukać Przeznaczenie, z naprawdę dobrym powrotem w postaci Oszukać Przeznaczenie: Więzy Krwi. Na całe szczęście dotyczy to również serii filmowej, którą rozpoczęła produkcja 28 Dni Później i następnie kontynuowała 28 Tygodni Później. W końcu, po upływie niemal dwudziestu lat, powróciła w postaci 28 Lat Później i to w reżyserii samego Dannego Boyla i scenariuszowi Alexa Garlanda, duetu odpowiedzialnego za pierwszy z filmów.
Bezpośrednia walka nie zawsze jest najlepszym rozwiązaniem.
Z oczekiwaniami bywa naprawdę różnie. Często przez zbytnie ich zawyżenie, człowiek bywa rozczarowany po samym seansie. Nauczyłem się dość chłodno podchodzić do takich sytuacji i teraz nie zrobiłem z tym wyjątku. 28 Lat Później to produkcja, która nie ma nic wspólnego z tym, co miało miejsce w poprzednich częściach. To zupełnie nowy rozdział ukazanego już świata, w którym perspektywa opowiedzianej historii jest zupełnie inna. To już nie akcyjny horror, w którym większość scenariusza opiera się na walce z zainfekowanymi. Tym razem nacisk został położony na aspekt psychologiczny i emocjonalny.
Z początku nie do końca trafiła do mnie ta koncepcja. Po czasie od seansu zrozumiałem, że to nie miała być kalka tego, co już było. Minęło 28 lat od początku pandemii, która na dobre zmieniła życie na Ziemi. Po takim czasie ludzie oswoili się z nowymi regułami świata, a nowourodzeni innych zasad nie znają. Bardzo podoba mi się kontrast pokoleń, który został tu ukazany. Dlatego, w mojej opinii, na wielkie uznanie zasługuje tutaj aktor Alfie Williams, który wcielił się w postać Spike’a. Mimo debiutu przed kamerą i młodego wieku, Alfie bardzo dobrze poradził sobie z odegraniem swojej roli.
Śmierć milionów, przekształcone w sztukę.
Pod względem aktorskim tak naprawdę wszyscy bardzo dobrze się spisali. Czuć tutaj oddanie każdego z obsady, by produkcja wypadła wiarygodnie. Wizualnie także nie mam zarzutów, choć pewne techniki, jakie zostały tutaj zastosowane, były dość innowacyjne. Dla mnie wypadło to ciekawie, choć słyszałem, że nie każdemu przypadły one do gustu. Chodzi przede wszystkim o grę kamery i montaż przy wielu scenach. Takie aspekty to kwestia gustu, więc pozostawiam to do samodzielnej oceny.
Cieszy mnie fakt, że nakręcenie tego filmu, to nie był pojedynczy strzał, bazujący na sentymencie fanów. Twórcy chcą stworzyć większy projekt i związane z tym kolejne części. Po takim finale w sumie nie trudno się domyślić, że czekają nas dalsze losy tego uniwersum. Następna część, czyli 28 Years Later: The Bone Temple, jest już zapowiedziana na rok 2026 i przyznam szczerze, że już nie mogę się jej doczekać!
Zobacz też materiał mój i Woman in Corsete z serii #zombiakkontrawampirzyca!Zobacz też materiał mój i Woman in Corsete z serii #zombiakkontrawampirzyca!
Przeczytaj także:
